Topinamburkuchen

Trouwe lezers hebben al aardig wat familieleden van ons voorbij zien komen. Maar onze oma van moeders kant schitterde vooralsnog door afwezigheid. Oma Poppe noemden we haar. Oma Poppe had altijd een goed humeur en kwam uit Duitsland. Of dat enig verband houdt met elkaar zouden we zo niet weten. Feit is wel dat ze in Duitsland onwijs veel en lekkere taarten hebben. Wat ons onder meer aan die taarten bevalt is dat ze minder zoet zijn dan hier. De bakkers zijn in de regel wel heel wat kwistiger met boter, dat dan weer wel. We komen daar ongetwijfeld gauw op terug. Want Duitse baksels, daar houden wij dus van.

Voor ons is de Duitse keuken sowieso een bron van jeugdsentiment. De vakanties in onze nog jongere jaren begonnen op de heenreis altijd met een ‘Strammer Max’ (een uitsmijter met gebakken brood) bij de eerste de beste Tankstelle. Op datzelfde moment verheugden we ons al op de terugreis, want dan kregen we langs diezelfde Autobahn een halbes Hähnchen! Onze opvoeding liet op culinair gebied best wel wat te wensen over, weet u nu.

Maar het absolute summum waren toch wel de Reibekuchen, een soort aardappeldrie-in-de-pannetjes. Die maakte oma Poppe geregeld voor ons. Ze lijken een beetje op rösti, maar dan zonder dat chemische smaakje waarmee de varianten in de supermarkt altijd behept zijn. Nu denkt u vast: de link met de Méditerranée lijkt me in dezen ver te zoeken, en dat is een volstrekt legitieme gedachte. Maar dat is dan meteen een mooie aanleiding om te vertellen dat het ons natuurlijk niet zozeer om de mediterrane producten op zich gaat, als wel om het gebruik van de betere ingrediënten. En dan graag puur, niet bewerkt. Daarom maken we nu onvervalste Reibekuchen, maar dan van aardperen! Mocht u daar niet aan kunnen komen, neem dan maar aardappels.

voor ± 10 stuks

4 flinke aardperen (ca. 500 g)

1 ei

panko of gewoon paneermeel, zo veel als nodig

2 el bloem

bakolie

peper en zout

Tja, er is niks aan te doen, dit gerecht begint met een vervelend karwei: het schillen van de grillig gevormde aardperen. Daarom is het te hopen dat u een paar grote exemplaren op de kop heeft weten te tikken. Kleintjes kunt u beter links laten liggen; niet te schillen. Overigens kent ons land deze knollen al bijna net zo lang als de aardappel, een jaar of vierhonderd. Ze komen oorspronkelijk van het Amerikaanse continent. Vriendin Marieke had ze gewoon in de tuin staan en gaf ze ons regelmatig.

Rasp de geschilde aardperen op de fijnste rasp die u kunt vinden. Het is beslist aan te raden hier een keukenmachine voor te gebruiken… Het is tamelijk zwaar werk, want een aardpeer is harder dan een aardappel. Laat de geraspte knollen goed uitlekken. Klopt, nu blijft er nog minder van over. Maar daar maken we iets meer van door er een rauw ei aan toe te voegen en vervolgens het geheel te binden met panko of paneermeel. En wat bloem, want de aardpeer bevat minder zetmeel dan de aardpeer. Het mag een redelijk stevige smurrie worden, niet te dun. Kruid met zout en peper.

Verwarm een koekenpan met olie, doe er een bergje aardpeerprut in en spreid het met een vork uit tot een dun flensje. Bij ons gaan er drie in een pan. Bak ze lekker bruin en draai ze om. Wanneer de achterkant ook gebruind is, zijn daar uw eerste, heerlijke Topinamburkuchen!

Dit recept verscheen in de rubriek ‘Koken’ in Trouw op maandag 9 augustus 2021.